بررسی اثر متفورمین بر آپوپتوز ناشی از پراکسید هیدروژن در سلول های اندوتلیال انسانی جدا شده از سیاهرگ بند ناف

مقدمه: متفورمین یک داروی ضد دیابت است که ممکن است یک گزینه درمانی جدید برای مداوای آترواسکلروز باشد. مطالعه حاضر اثر محافظتی متفورمین را بر استرس اکسیداتیو ناشی از پراکسید هیدروژن (H2O2) در سلول های اندوتلیال انسانی جدا شده از سیاهرگ بند ناف HUVECs)  یا (Human umbilical vein endothelial cells  بررسی می نماید. روش‌­ها: سلول های اندوتلیال به مدت 24 ساعت با متفورمین تیمار شده و سپس به مدت 2 ساعت در معرض پراکسید هیدروژن با غلظت 5/0 میلی مولار قرار گرفتند. زنده مانی سلول ها با استفاده از 3- ( 4و5 دی  متیل تیازول 2 - ایل)- 2و5 - دی فنیل تترازولیوم بروماید (روش MTT) اندازه گیری شد. سطح گونه های فعال اکسیژن (ROS) با 2و7 دی کلرو دی هیدروفلورسین دی استات (DCF -DA) بررسی شد. میزان پراکسیداسیون لیپیدی، گروه های تیول و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAP) نیز مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: متفورمین در غلظت 20 میکرومولار توانست آسیب سلولی ناشی از پراکسید هیدروژن را جلوگیری نماید. سطوح ROS و پراکسیداسیون لیپیدی در سلول های تحت درمان با پراکسید هیدروژن افزایش یافت. متفورمین  توانست به طور قابل ملاحظه ای سطح ROS و پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش دهد. این دارو همچنین توانست گروه های تیول و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام را افزایش دهد.  نتیجه‌­گیری: متفورمین سلول های HUVECs را از استرس اکسیداتیو و آپوپتوز ناشی از  پراکسید هیدروژن محافظت می کند.